"The Prison" : a poem by Tasos Sagris

"The Prison"




We stay in the same prison…

I said to you : "Go away!"
…but you didn’t listen to me…
 Now we live in the same prison…
You live in your cell, I live in mine…
We can not get out from our cells…

You have a lover in your cell and you enjoy your life…
I have a desert in my cell and I travel inside this desert…

Some people
they have a forest with a thousand trees in their cells
and they cut them one by one…
Someone
has an ocean in his cell and he kills the whales ….
Someone is a governor and he governs citizens …
Some of them they have a factory in their cells
and some thousand workers…
Someone is a psychiatrist in his cell
and he treats some psychoes there…
and someone is a president and he owns some nation land…
 

Some people

they have a family in their cells 
and also they keep inside their lovers…

I don’t want a woman in my cell…

I want
…you…

I want to make love with you at the edge of the sky…
I want to fall on you like a warm summer rain …

But…

I forgot …

If we can not get out of our cells…
how we gonna get out from the Prison ?

If we can not get out of our cells...

how we gonna get out from the Prison ?

“The Prison” by Tasos Sagris

from his book

"About Human Love

in the Western Metropolitan Cities"
published in Greek language by Voidness publications

the poem in Greek language :




H Φυλακή

Ζούμε στην ίδια φυλακή…
Σου είπα … Φύγε !
… αλλά εσύ δεν με άκουσες… 
Τώρα ζούμε στην ίδια φυλακή…
Εσύ ζεις στο κελί σου και εγώ ζω στο δικό μου κελί…

Δεν μπορούμε να βγούμε απ’ τα κελιά μας…

Εσύ έχεις έναν εραστή μες στο κελί σου 
και απολαμβάνεις τη ζωή σου…
Εγώ έχω μια έρημο μες το κελί μου 
και ταξιδεύω στην έρημό μου…

Κάποιος έχει ένα δάσος μες το κελί του με χίλια δέντρα
και τα κόβει ένα – ένα…
Κάποιος έχει έναν ωκεανό μες το κελί του
και χίλιες φάλαινες και τις σκοτώνει μία – μία …
Κάποιος είναι κυβερνήτης και έχει υπάκουους υπηκόους,
κάποιοι έχουν οικογένεια με παιδιά,
κάποιος έχει ένα εργοστάσιο μες το κελί του 
και εκατό εργάτες,
άλλος είναι πρύτανης πανεπιστημίου 
και έχει χίλιους φοιτητές
και άλλος έχει μες το κελί του μια παρέα με φίλους,
άλλος είναι ψυχίατρος και έχει ψυχασθενείς…
Κάποιοι είναι δάσκαλοι με εφήβους μαθητές,
κάποιοι είναι κυβερνήτες μιας ολόκληρης χώρας
κάποιοι έχουν μια εταιρεία με υπαλλήλους
και κάποιοι έχουνε γυναίκες και όμορφες ερωμένες…

Δεν θέλω μια γυναίκα στο κελί μου!… Θέλω Εσένα…
Θέλω να κάνω Έρωτα μαζί σου στην Άκρη του Ουρανού…
Θέλω να αγκαλιαστούμε σ΄ ένα Ηλιόλουστο Λιβάδι…
Θέλω να πέσω πάνω σου σαν μια ζεστή, καλοκαιριάτικη βροχή.
Αλλά …,
ξέχασα… 
αφού δεν μπορούμε 
να βγούμε απ’ τα κελιά μας
πώς θα βγούμε από τη φυλακή;…

Αφού δεν μπορούμε να βγούμε απ’ τα κελιά μας
πώς θα βγούμε από τη φυλακή;…









"Η Φυλακή" ένα ποίημα του Τάσου Σαγρή από το βιβλίο του
" Για την Ανθρώπινη Αγάπη στις Δυτικές Μητροπόλεις" που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Κενότητα