AMBIENTRANCEDELICA ephemeral autonomous ecstatic zone

Keno Diktuo http://voidnetwork.blogspot.com

Void Network (Theory, Outopia, Empathy, Ephemral Arts)

proudly presents

AMBIENTRANCEDELICA

ephemeral autonomous ecstatic zone

stage 1 : electro acid psychedelic trance

stage 2 : roots reggae, space dub, psychedelic ambient

+ Void Optical Art Laboratory

(video art, digital arts, slides photography)

2 STAGES / 12 hours event

FULL SOUND AND VISUALS IN ONE BULILDING

SATURDAY 20 JENUARY 2007

POLUTEXNIOUPOLI

(Polytechnic University Campus)

KTIRIO XHMIKON MHXANIKON

(Building of Chemical Mechanics School)

Starts at 10.30 p.m. free entrance from Katexaki rd.

We are out there...

we are ecstatic rope-walkers levitating on electric ropes,

in the streets, in the parks or by the seaside,

in noisy celebrations, demonstrations, caravans

and holy paths to the unknown...

And we live the histories

that were written about our life by ourselves

Day after Day Here,

Now, Somewhere, Always...

You have to find a way in order to meet each other...

events-projects: http://voidnetwork.blogspot.com

homepage: http://www.voidnetworksociety.org

contact: voidinternational@gmail.com

Σίγουρα υπάρχει κάτι πιο σημαντικό στο να είσαι ζωντανός από το ότι λειτουργεί ο εγκέφαλος και χτυπά η καρδιά σου. Όλα τα ιατρικά μηχανήματα που μετρούν τη πίεση του αίματος και τη θερμοκρασία του σώματος αδυνατούν να μετρήσουν την απογοήτευση ή την οργή, την αναζήτηση, την αγάπη ή την εκστατική χαρά, όλα αυτά που κάνουν τη Ζωή ένα μεγαλειώδες θαύμα. Έτσι θα έπρεπε να αναρωτηθούμε πόση Ζωή τελικά κρύβεται στη ζωή μας; Πόσα πρωινά ξυπνήσαμε με την αίσθηση ότι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, ενθουσιασμένοι εξερευνητές της εμπειρίας που φέρνει η καινούργια μέρα; Πόσες νύχτες αποκοιμηθήκαμε με το χαμόγελο της ικανοποίησης γραμμένο στα χείλια μας; Οι περισσότεροι αισθανόμαστε ότι τα πάντα αποφασίστηκαν για εμάς χωρίς να ήμασταν εμείς εκεί και η ζωή μας δεν έχει καμιά σημασία…απλά συμβαίνει, περνάει και χάνεται…Αυτό δεν είναι όμως Ζωή…αυτό είναι απλά επιβίωση…«Πελάτης», «Θεατής», «Φοιτητής», «Υπάλληλος», «Υπάκουος Υπήκοος», «Οικογενειάρχης»…είναι οι μόνοι ρόλοι που απέμειναν σε εμάς να παίξουμε στη «σύγχρονη ζωή» των ζωντανών νεκρών…Οι καρδιές μας ίσως χτυπούνε ακόμα αλλά δεν έχουμε πλέον όνειρα που να μας κάνουνε να πάρουμε το ρίσκο και να ταξιδέψουμε πέρα απ’τον ορίζοντα της κυρίαρχης κοινωνικής κουλτούρας.
Έτσι όμως είναι που ξεκινούν οι επαναστάσεις: Κάποιοι από εμάς αποφασίζουμε να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας, να αγκαλιάσουμε αυτό που αγαπούμε και να αντισταθούμε σε όλα αυτά που μας κρατάνε μακριά από αυτό, να σπάσουμε τα δεσμά του παλιού κόσμου, να αναρωτηθούμε, να αμφισβητήσουμε και να δράσουμε έξω από τη ρουτίνα της κανονικότητας. Και τότε εμφανίζονται και άλλοι που αποφασίζουνε να μπουν σε αυτή τη δημιουργική περιπέτεια, να γίνουν γενναιόδωροι, εφευρετικοί, να κάνουν τη φαντασία πράξη, να ζήσουν με ένα καινούργιο τρόπο…Όταν χιλιάδες άνθρωποι αλλάζουν δημιουργείται μια «κρίσιμη μάζα», εκείνη η στιγμή όπου ο κόσμος αρχίζει ουσιαστικά πλέον να είναι διαφορετικός…Ο γκρίζος κόσμος της απομονωμένης ανασφάλειας γίνεται ένας τόπος γεμάτος πιθανότητες όπου η Ζωή είναι πλέον στα χέρια μας και όλα τα σχέδια, οι ιστορίες, τα όνειρα και οι ουσιαστικές επιθυμίες μπορούν να πραγματωθούν.
Οπότε κάνε ότι θέλεις με τη ζωή σου…ό,τι και αν είναι αυτό!…
Αλλά για να είσαι σίγουρος ότι κατάφερες πράγματι να κάνεις αυτό που ήθελες σκέψου καλά τι είναι αυτό που θέλεις και πως θα το πετύχεις…Ανέλυσε τον κόσμο γύρω σου και έτσι θα ξέρεις ποιοι στέκονται ενάντια στις αληθινές επιθυμίες σου…και ποιοι είναι μαζί σου…
Βρισκόμαστε εκεί έξω…Εκστασιασμένοι σχοινοβάτες σε ηλεκτρικό σχοινί…στους δρόμους, στα πάρκα, τις παραλίες, σε θορυβώδης γιορτές, διαδηλώσεις, καραβάνια, ιερές πομπές προς το άγνωστο…Και ζούμε τις ιστορίες που γράφτηκαν για τη Ζωή μας από εμάς τους ίδιους…Μέρα με τη ημέρα…Εδώ…Τώρα…Κάπου…Πάντοτε…
Βρες ένα τρόπο για να συναντηθούμε…

Κείμενο :
Τάσος Σαγρής / Εργαστήριο Κοσμο-Πολιτικής Συνείδησης του Κενού Δικτύου